- ارسال شده در ۱۳۹۶ شهریور ۰۶ ساعت ۱۷:۲۸
- توسط علی واعظ بزرگی
- ۰ نظر
- در مطالب عمومی » مطالب آموزشی
آشنایی با قطعات پکیج شوفاژ دیواری – بخش ششم: احتراق
آشنایی با قطعات پکیج شوفاژ دیواری
بخش ششم
پرۀ مشعل: وظیفۀ این قطعه ترکیب هوا و گاز در دو مرحله و شعله ور ساختن این ترکیب در سطحِ پرۀ مشعل می باشد. در واقع شعله بر روی این پره ها تشکیل می شود و محلِ قرار گیری این قطعه، زیر مبدل اصلی است.
معمولا هر پرۀ مشعل، دارای ظرفیتی در حدود 2 KW است. به طور مثال دستگاه های پکیج شوفاژ دیواری با ظرفیت 24 KW ، دارای 12 پره و دستگاه هایی با ظرفیت 28 KW ، دارای 14 پرۀ مشعل می باشند. این قطعه از جنس استیل بوده و در برابر زنگ زدگی و شعله با دمای بالا مقاوم است.
چند راهۀ گاز: جهت توزیع گاز به درون پره های مشعل، از قطعه ای به نام چند راهۀ گاز استفاده می گردد. به صورتی که، گاز از یکسرِ این قطعۀ کلکتوری شکلِ آلومینیومی، وارد شده؛ و از خروجی هایی که به پرۀ مشعل مرتبط است؛ به درون پره ها نفوذ کرده و به سمت سطح مشعل حرکت می کند.
نازل یا ژیگلاتور: به قطعاتی برنجی که وظیفه تزریق و هدایت گاز به سمت مرکز پره های مشعل را دارند؛ نازل یا ژیگلاتور اطلاق می شود. قُطر این قطعه به نوعِ گاز مصرفی وابسته است. به طور مثال نازل های مناسب برای گاز شهری دارای قطر 1/2 الی 1/35 میلیمتری و نازل های مناسب برای گاز مایع دارای قطر 0/7 الی 0/75 میلیمتری است.
اجزای دستگاه شمعک دار:
الف) پیلوت یا شمعک: وظیفۀ روشن کردن مشعل و گرم نگه داشتن ترموکوپل به عهده قطعه ای به نام پیلوت یا شمعک می باشد. این قطعه در مدل های تک شعله، دو شعله و سه شعله و بر اساس نحوۀ طراحی شرکتِ سازندۀ پکیج، مورد استفاده قرار می گیرد.
ب) ترموکوپل: این قطعه از دو فلز غیر هم جنس تشکیل شده و وظیفه دارد انرژی گرمایی دریافتی از شعلۀ شمعک را به انرژی الکتریکی تبدیل کند. در واقع این قطعۀ ایمنی، تشکیل شدن شعله روی مشعل را به شیر گاز اطلاع داده و شیر گاز را ملزم می نماید تا مسیر عبوری گاز را باز کند.
ج) شیر مغناطیسی: گرم شدن ترموکوپل، موجب ایجاد انرژی الکتریکی شده و این جریان الکتریکی در سیم پیچِ موجود در شیرِ گاز، یک میدان مغناطیسی قوی تشکیل می دهد. یک سوپاپِ آهنربایی که در مسیر ورودی گاز قرار دارد؛ تحت تأثیر این نیروی ایجاد شده و به کمک یک فنرِ کوچک، تغییر وضعیت داده و مسیر گاز را باز می نماید. به مجموعۀ سوپاپ، فنر و سیم پیچ، شیرِ مغناطیسی گویند.
د) فندک پیزوالکتریکییا ضربه ای: یک هستۀ فلزی، آغشته به سرامیک، که به کمک جریان الکتریکی، اختلاف پتانسیل بسیار بالا و ایجاد قوس الکتریکی می تواند؛ شمعک یا پیلوت دستگاه را روشن نماید.
اجزای دستگاه بدون شمعک:
الف) الکترود جرقه زن: روشن نمودن مشعل دستگاهِ بدون شمعک به کمک ایجاد قوس الکتریکی وظیفۀ قطعه ای به نام الکترود جرقه زن می باشد. نکته بسیار مهم در ارتباط با الکترود جرقه زن، حفظ فاصله استاندارد از سطح مشعل می باشد. در صورت افزایش فاصله تا مشعل، قوس الکتریکی به درستی تشکیل نشده و شعله بوجود نمی آید. همچنین در صورت کم شدن فاصله و یا تماس الکترود جرقه زن با سطح مشعل، جریان الکتریکی این قطعه، ضمن آسیب رساندن به دستگاه، خطرات برق گرفتگی شدید را نیز به همراه خواهد داشت.
ب) ترانس جرقه زن: ایجاد قوس الکتریکی تنها در صورت وجود اختلاف پتانسیل و یا جریان الکتریکی بسیار بالا امکان پذیر است. با توجه به خطرات و هزینۀ بالای ایجاد جریان الکتریکی، به کمک یک ترانسِ کوچک بر روی بُرد دستگاه پکیج شوفاژ دیواری، اختلاف پتانسیل لازم جهت ایجاد قوس الکتریکی ایجاد می شود. این ترانس، ترانس جرقه زن نام دارد.
ج) حسگر شعله: جهت افزایش میزان ایمنی دستگاه پکیج شوفاژ دیواری، در زمان عملکرد آن، لازم است به صورت مداوم وضعیت شعله های مشعل مورد بررسی قرار بگیرد تا در صورت خاموش شدن آن، بلا فاصله شیر گاز، مسیر ورود گاز به مشعل را قطع نماید. برای این کار از یک میله یون بعنوان حسگر شعله استفاده می شود. گرم شدن این میله یون، جریان الکتریکی لازم جهت باز ماندن شیر مغناطیسی را تامین می کند. معمولاً حسگر شعله را در فاصلۀ 9 الی 10 سانتیمتری سطح مشعل قرار می دهند تا این قطعه بتواند به درستی وجود شعله را تشخیص دهد. مدت زمان لازم برای گرم شدن میلۀ یون 5 الی 7 ثانیه می باشد.
